Kırklareli Keşfi

Bugün konum ; deyim yerindeyse doğa ile yaşadığım aşk ....
İşte o anlardan , yüreğimde kalanlardan ....
Beklediğiniz Trakya gezelim görelim ekibinden sizlere ...

Didemika  ile Kırklareli Keşfi

Yine bir gün ; akşam vakti anneler gününü bahane ettik ve hadi sabaha Kırklareli dolaylarını keşfe gidelim dedik .....
Gezi zamanımız anladığınız  üzere 2016 Mayıs ayı ...
Kim kim derseniz ; hepi topu bizim gezenti  ekibi yani ...
Ben , minnak kardeş , bizim tontiler ve tabi ki gezinin kaptanı bir tanecik eniştem ...
Bütün mahalle demeyeyim yani , o kadar da değil ....
Hoş benimle gezmek isteyenleri unuttum sanmayın , aklımdasınız ....
Yanıbaşımda birlikteyiz gezerken ....
Yine ortaya atılan bir fikir ve yine plan yok ...
Sabah ola hayrola denir ve güzel rüyalara dalınır ....
Kuşluk vakti düştük yollara ...
Yuppi heyyo sevinç çığlıkları arasında uyku mahmuru bizler , doluştuk arabaya ...

Trakya Memleketlim

E bizim kaptanın mekanları bu bölgeler ya gönül rahat ...
Kaybolalım , yeni keşifler yapalım ..
Lay lay looommm
Heybemizde piknik için bol malzeme ....
Yumy yumyyy
İş kalıyor gönlümüze göre yerler seçmeye ....
Benim kafamda deli sorular yine ;  " Şirinleri de görebilir miyim .... ?  "
Uppsss ....
Konu ben olunca tabi bu soru da sorulabilir hiç yadırgamayınız ....
Ama kafamdaki esas sorular başka ....
Bol fotoğraf çekebilecek miyim , telefonun hafızası yetecek mi , şarj aletleri tüm günü kurtaracak mı , çimlerde yuvarlanabilir miyim , kuzularla keçilerle sarmaş dolaş olabilir miyim ........
Hazır konu gelmişken ; telefon neredeyse hiç çekmiyor . Bu bizimle ilgili esasında ; bölge genelinde hep anayollardan çıkıp doğanın koynunda gezdiğimizden  telefonu fotoğraf çekimi dışında kullanmak pek nasip olmuyor .
Biliyorum yine gezinin etkisine kaptırdım ve kendimi kaybettim ....
Başlıyorum ; yanaşın bir hele ....

Trakya Davet Ediyor

Bölge huzur dolu ev sahibi gibi ; toprak yolları , gökyüzünü delip geçecek gibi duran devasa ağaçları , kuş sesleri , ara sıra ortasında kaldığınız su birikintileri , yeşil çayırları , orman gülleri , kendine özgü bitki türleri , yabani hayvanları ile biz misafirlerini bekliyor .
Bu kadar davetkar Trakya olur da bizler durur muyuz ...?

İlk kez pembe akasya gören ben ve eşşek gözü çekeceğim canım korkma derken , tek gözünün kör olduğunu farkeden ben

Arabadan dışarıyı dikkatle izliyorum ve gözüme sık sık beyaz bir çiçek takılıyor . Bir tanecik enişteme dur desem çek hadi fotoğrafını deyip duracak biliyorum bilmesine de ; ayılsın daha kahvesini içmedi diyorum .... Yeşil otlar arasında  kırmızı gelincikler ve bu beyaz narin çiçekler öyle güzel görünüyor ki .... Ama meraktan öleceğim ; bu beyaz çiçek de neyin nesi diyorum sürekli ....
Araba duruyor ve babam tellerin arasından koşuyor çiçeklere ... Teller var ya ben gidemedim ... Keşke ilk gördüğümde deseymişim de çiçeğin fotoğrafını çekebilseymişim ....
Babamın anneme topladığı o çiçeklere minnak kardeşimin gözünden bizim tontiler ile bakmak ister misiniz ...?

Tontilerim Allah'a emanet ve maşallah diyelim lütfen ;) Bu da bahsettiğim mis kokulu beyaz çiçek

Saray , Vize yolu istikametinde yol alırken ; daha önce yine piknik yapmış olduğumuz dere kenarını bulabilir miyiz diye düşünüyorduk . Bildiğiniz dere kenarı , hiç bir piknik alanı ya da sosyal tesis yok ... Kızılağaç Köyü yolu üzerinde  Kömürköy civarlarında bulunan bir dere burası ...

Yol üzerindeki köprüden derenin sağ ve sol görüntüsü

Tam olarak adı ya da konumu hakkında bilgi sahibi değiliz ... Tam bizlik , bizim dere kenarı sadece ... Bu sefer istediğimiz tam karşı yeşil alanda o ağacın altını boş bulunca , dünyalar bizim oldu tabi ki ... Arabayı yol kenarına park ettik ve yayıldık çimlerin üzerine ....

Piknik yaparken karşımdaki manzara

Kaptanımız dinlensin ve babam biraz keşiflere çıksın dedik . Yolluklarımızı çıkarmaya başladık ; şuradan alırız buradan alırız derken gel gör ki yine ekmek ve soğuk içecek almayı unuttuk . Elimizdekilerle yetinmeyi bilerek ; kahvaltılıklar , zeytinyağlı dolmalar ,barbunya pilaki , salatalar , un kurabiyelerimiz çıkınımızdan teker teker çıkmaya başladı ... İyi ki sıcak suyumuzu , çayımızı ve kaptan pilotumuz için granül kahvemiz ile sütümüzü almıştık .
Sanmayın ki tam teşekküllü piknik insanlarıyız ... Tam aksine ne masamız ne sandalyemiz var ... Yanımıza almayı düşündüğümüz okey takımını bile unutup gelen piknikçi gezenti ekibi bizimkisi ...

Derenin daha önce piknik yaptığımız tarafı , daha yokuş ve toprak idi ...

Derenin şırıltısı , kurbağa sesleri , kuş cıvıltıları , rüzgarla rakseden ağaç dallarının hışırtısı ile biz kendimizden geçtik yine ....
Etrafı gezen , eli kolu topladığı otlarla ve kekiklerle dönen babam hadi vakit kaybetmeyelim diyerek her zamanki aceleci tavrını ortaya koyunca toparlandık .

Sevgili deremize veda vakti

Hala nereye gideceğimize karar verememiş bir halde yollara düştük ...
Bildiğimiz tek şey ;
Dağ , bayır , ova , çayır , dere , deniz derken her karışını gezme ve tanıma isteği ile doluyuz ....

Buralardan biri de Vize yolu üzerinde bulunan adını bile hatırlayamadığım , ama " bizim yerimiz" adını verdiğimiz  yol ve kenarı ... Bu ne demek diyenler için bakınız aşağıdaki fotoğrafa diyorum ... Ve benim tam olarak hakkını fotoğrafta veremediklerimi sizler hayal ediniz ....

Vize yolunda bizim yerimiz , yolumuz

Yolun sağ tarafında mis kokulu kekiklerin kapladığı çayırların güzelliğini ...
Sol tarafında sıralanmış ağaçların yeşilini , gölgesini , huzurunu , enerjisini ....
Anında hepimizden yükselen bizi bırakın bu cennet köşesinde seslerini bir düşünün ....
Annemle babamın elleri kolları topladıkları kekiklerle dolu arabaya dönerken yüzlerinde oluşan o muhteşem gülümsemeyi ....
Arabamızda rüzgarın esintisiyle oluşan nefis kekik kokularını ....
Her gidişimizde bu yoldan geçiyoruz ...
Kendimizi o güzel yolun ortasına atıp mutlaka poz poz fotoğraf çekmek artık adetten oldu ....

Tontiler arkalarında mis kokulu kekikler sakladı hemen poza girmeden ....

Minnak kardeşim ise benim fotoğraf çekme sevdamın top modeli ... Laf aramızda bu işi hiç sevmese de abla işte napsın....

Doğa oldukça cömert davranmış bu bölgeye ....
Seyahat ve keşfetme amacında olunca çok şey aramıyoruz bazen ...
Doğanın verdiği enerji , yüreğinize yerleşen huzur , belki de bol oksijen çarpması ile suratlarda kocaman bir gülümseme ....
Hangi yola sapmışız , bu yolda niye bizden başkası yok ,  benzin problemi yaşar mıyız , telefon da çekmiyor bu yolda kalsak çekici nasıl çağırırız  .....
Ay yine hopladık zıpladık , ne kadar bozuk bir toprak yol ....
Evet bildiniz , yine merakımıza yenildik ve  bir bilinmeyen yola girdik  ....
Bu arada bir tanecik eniştem rahatsız ama kocaman yüreği var ki dayanıyor bizim için ....

Bizim yerimizin muhteşem ağaçları

Kırklareli Demirköy ilçesi sınırları civarında mı desem , Vize’ye bağlı Kızılağaç köyünün sınırları içinde mi desem , istikametimizi Cehennem Şelaleleri 'ne çevirdik .

Bahsettiğim zor yolu çekememişim ; bu vardıktan sonra patikanın başında  çektiğim bir fotoğraf

Niye tam net adres veremiyorum derseniz bizim keşif ekibi yine en olmadık yollarla şelaleyi buldu .
Kızılağaç Köyü ile Sivriler Köyü arasında belli belirsiz bir tabela gördük ve gördüğümüz ilk toprak yola girdik .

Bu patikadan annem inmeyi başardıysa eminim herkes yapabilir .

Taşlı bir yolda yaklaşık 3- 4km hoplaya zıplaya yol aldık . Ve bir taş ocağı ile karşılaştık . Bu kadar yol boşa mı geldik şimdi diye düşünen suratlarımızı bir görmeliydiniz ... Orada çay ocağı gibi bir yer vardı . Arabalar sırayla park etmiş . Ben dedim bu uçurumdan aşağı yeşil doğayı seyretmeye bu kadar yol tepilir mi ? Ne yapıyor bu insanlar ? Romantik anlar yaşamak için çok uygun bir yol değil ... Hafta sonu arkadaşlar çakırkeyif mangal yapalım deseler yine bambaşka yerler var ....
Babam kaşla göz arasında gitmiş ve oradakilerden toprak bayırdan aşağı yürümemiz gerektiğini öğrenmiş bile .... Ohhh boşa gelmemişiz ... Hadi çabuk diyor , meraklandı bizim doğa aşığı ...
Unuttu atlattığı hastalıkları , anneciğimin bacakları düz yolda zor yürür zaten .... Annem inmese mi , şöyle mi böyle mi çare bulsak diye biz çocuklar konuşadursun ; aceleci adam kadıncağızı tutmuş elinden sürüklüyor aşağıya ... Gözlerimiz yuvalarından çıktı , kalp ritmimiz hızlandı ... Bizim tontileri doğaya bırakmaya görün ...

Orman gülü goncası ve açmış hali

Tam patikanın başında tabelayı gördük zaten ve yarısı aşağıya kaymış o bozuk toprak yoldan dikkatlice aşağıya yürüyüşe başladık ....
Upuzun bir ağacın yıkılmış halini görünce içimiz cız etmedi desem yeridir ... Kökü ve gövdesiyle hala öyle canlı ki bizim için ...

Babam anneme  "senin için yıkılmış ağaçtan atlarım "  derdi ..... Yıkılmasaydı iyiydi ...

Orada da şırıldayan sular ve orman gülleri karşıladı bizi ...

Orman gülleri ve şırıl şırıl deresi

Bulunduğumuz yerden şelale görememiştik . Yokuş bittikten sonra cennet köşesi ile tanışıverdik .

Bize kucağını açan cennet köşesi

Daha fazla şelale olduğu adından belli , biz kendi bulunduğumuz şartlarla ve bilmeden gittiğimiz için de indiğimiz yerdeki şelaleyi gezmekle yetindik . Kıyafet uygunluğu , bizim tontileri riske atmama adına ... Babam yine iki arada bir derede kayboldu ve olmadık yollardan aşağılara şelalenin yanına da inip geldi . Ama biz annemi yalnız bırakmak istemedik . Yoksa benim gönlüm , akan derenin zıt yönüne doğru keşfe çıkmaktı ki meğer orada da şelale varmış . Kısmet ; belki bir tanecik eniştem o yolları tekrar göze alır ...

Patika sonrası dinlenen tontilerim ....

Ve çocuklarını değil kocasını dinleyerek sakatlanma tehlikesi atlatan annem ve yaramaz babam

Derenin etrafında annem soluklanırken biz fotoğraf keşfine çıktık . Babam ise başka yerler keşfine ...
İrili kayaların üzerinden suların görüntüsü , şırıl şırıl akan dere , etraftaki orman gülleri , çuha çiçekleri , akan su sesinin sihri  ....

Saatlerce burada kalmak bile yetmez insana

İnsanın hiç buradan ayrılası gelmiyor ki ....

Buradan ayrılamadığımı gören minnak bu fotoğraflar sonrası beni bir videoya çekmiş ki ....

Sularla konuşan , doğayla  aşk yaşayan ben ..

Hani yol boyu tek arabaydık , yukarıda iki üç araba park etmişti demiştim ya ; bir anda şenlendi ortalık ... Hatta yakın köyde yaşayan teyzeler kızlarıyla gelmiş . Şaşkınlık içinde geziyorlardı . Bizim tontilerle sohbet yaptılar ." Burada yaşasak da ilk kez geliyoruz , buralar daha yeni meşhur oldu . Aşağıda mezarlar da var . Ama yılanlar varmış gidemeyiz ....  "

Minnak kardeşimle elimizi suya soktuktan sonra bambaşka bir enerji ve rahatlama hissettik ...

Az kalsın pabuçları unutup ; ayaklarımızı da suya sokuyorduk ... Sonra o yokuş nasıl çıkılırdı , bilmiyorum ...

Doğanın koynuna gizlenmiş cennet köşesine veda etme vakti geldi bizler için ...

Elimden gelse suyun içinden çekim yapacağım ....

Bulunduğumuz Cehennem Şelaleri'nden birini yukarıdan sizler için amatör çekim yaptım . Belki biraz kafanızda canlandırabilirim .

Cehennem Şelaleleri

Ve benim doğada kendimi kaybederek fotoğraf çekerken kaçırdığım , kurbağa yavrularını minnak kardeşim videoya kaydetmiş . Sizler için efendim , buyrunuz ...

Minnak kardeş kadrajdan minik kurbağa yavruları

Gezimiz planlı olmasa da aklımızda yine bir İğneada fikri canlandı ...
Esasında kuşluk vakti çıktığımız yolculuğa , piknik , kekik ve çiçek toplama , Cehennem Şelaleleri , İğneada ve Longoz Ormanları 'nı sığdırdık . Hatta dönüş yolunda yine son dakika kararı ile birden rotayı Kırklareli merkeze köfte yemek ve peynir alabilmek için çevirdik .
Bu da şu demek oluyor ki ; arkası yarın misali devamı var ...
Biliyorsunuz ilk Trakya gezi yazım Kıyıköy , Kastro ve Tekirdağ Üçlemesi tık tık

Trakya yollarından sizlere ....

Bu mis kokulu kekikler tontilerimin topladıkları ...

Beni izlemeye ve dinlemeye devam edecek misiniz ?
Bir dahaki Trakya gezi notlarımda ; İğneada , Beğendik Köyü ve Longoz Ormanları olsun diye düşünüyorum ...
Umarım takipte kalırsınız ...
Umarım benim fenomenim , bir tanecik eniştem , yeni gezilerimizin kaptanı olarak bir an önce sağlık ve enerji toplar ....

Minnak kardeş ve benim bir tanecik eniştem .... Allah nazarlardan saklasın e mi ...

Umarım Rabbim hepimize yurdumuzun doğal güzelliklerini sağlıkla gezebilmeyi nasip eder .
Umarım bize verilen nimetlere şükreder ve emanetleri büyük bir ciddiyetle koruruz .

Tüm sevdiklerimiz ve sevenlerimizle paylaşacağımız ; yürekten kahkahalı , sağlıklı , huzurlu ve mutluluk dolu günler yaşayalım inşallah ....

İstanbul'a döndüğümde yaptığım araştırmaya göre ; ( bknz kısmında linkler )
" Istrancalar coğrafyasındaki onlarca doğa yürüyüşü ve bisiklet parkuru arasında en gözde olanlardan biri ; Cehennem Şelaleleri ....
Adını kanyonlar arasından akan sulardan ve sarp kayalardan almış ...
Bulunduğumuz dere Kerevizdere imiş ve Kıyıköy 'ün kuzeyinden Karadeniz'e dökülmekteymiş .
Yürüyüş parkuru sonrası Balkaya köyüne gidilip alabalık yemezseniz olmuyormuş ...
Doğa yürüyüşü için 6km ve 15km olmak üzere parkurlar bulunuyormuş .
Yürüyüş parkurlarını bilmeyenler için turizm acentaları ya da amatör gruplarla gezmek en doğru tercih olur diyorlar ...  " söylemedi demeyin ...

Bknz

http://www.atlasdergisi.com/dergide-bu-ay/kirklareli-vize-cehennem-selaleleri.html

http://www.hurriyet.com.tr/vize-nin-cehennem-selaleleri-20046093